Przypomnijmy, że założeniem ustawy była likwidacja ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek, co dałoby budżetowi państwa dodatkową kwotę ponad 5 mld zł. Ustawa dotyczyła tych osób, których przychody przekraczają w 2018 kwotę 133290zł. W konsekwencji  doprowadziło by to do wzrostów kosztów pracodawców  oraz obniżenia kwot wynagrodzeń pracowników. W ostateczności należałoby również znaleźć rozwiązanie systemowe w związku z kominami emerytalnymi, które powstałyby gdyby jednak zmiana nastąpiła. Przeciwnikami zniesienia ograniczenia były od samego początku organizacje związkowe i zrzeszające pracodawców. Ostatecznie limit nie został zniesiony.

W związku z powyższym rozliczenie składkowo – podatkowe osób, których roczna podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe przekroczy kwotę 30krotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia  miesięcznego w gospodarce narodowej za dany rok kalendarzowy nie ulegną zmianie. Nadal trzeba będzie monitorować, czy ubezpieczony z innego obowiązkowego tytułu nie osiąga przychodów stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Należy przy tym pamiętać, że do 30 krotności są wliczane również składki na ubezpieczenia emerytalne rentowe finansowane przez budżet państwa. W miesiącu, w którym ubezpieczony ma dwa obowiązkowe tytuły do ubezpieczeń, np. pracownik w miesiącu przekroczenia rocznego limitu składek przebywał również na urlopie ojcowskim, z tytułu którego otrzymał zasiłek macierzyński, kwotę przekroczenia należy wyliczyć proporcjonalnie z obydwu tytułów.

Nie można zapominać również o 30 krotności w kwestii ustalania podstawy wymiaru świadczeń z ubezpieczenia chorobowego, gdy miesiąc przekroczenia zostanie uwzględniony w podstawie oraz wyliczeniu średniego wskaźnika potrąconych składek.

Art. 19 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2017r. poz. 1778 ze zm)