W myśl art. 58 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (j.t. Dz. U. z 2009 r., poz. 153, poz. 1227 ze zm.) w celu uzyskania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy należy udowodnić wymagany okres składkowy i nieskładkowy, który musi przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy. Ten dodatkowy warunek dotyczy wyłącznie okresu pięcioletniego, wymaganego od osób, u których niezdolność do pracy powstała powyżej 30 roku życia. U pozostałych osób wymagany okres składkowy i nieskładkowy oblicza się z całego okresu aktywności zawodowej.

Dziesięciolecie ustala się od konkretnej daty dziennej, tj. dnia złożenia wniosku rentowego lub dnia powstania niezdolności do pracy. Przy tej drugiej sytuacji należy uwzględniać regulacje art. 14 ust. 2 cytowanej wyżej ustawy, zgodnie z którymi jeżeli nie ma możliwości ustalenia daty powstania niezdolności do pracy, natomiast ustalono okres, w którym niezdolność do pracy powstała, za datę powstania niezdolności przyjmuje się datę końcową tego okresu. Jeżeli nie ma możliwości ustalenia ani daty, ani okresu powstania niezdolności do pracy, za datę powstania niezdolności przyjmuje się datę zgłoszenia wniosku o świadczenie.