Dotychczasowe przepisy prawa pracy nie dawały pracodawcy możliwości ustalania pracownikom różnych godzin rozpoczynania pracy. Sytuacja diametralnie się zmieniła, gdy z dniem 23 sierpnia 2013r. ustawodawca znowelizował Kodeks pracy.

W obecnym stanie prawnym możliwe jest stosowanie tzw. ruchomego czasu pracy w dwóch odmianach:

1. rozkład czasu pracy może przewidywać różne godziny rozpoczynania pracy w dniach, które zgodnie z tym rozkładem są dla pracowników dniami pracy, lub

2. rozkład czasu pracy może przewidywać przedział czasu, w którym pracownik decyduje o godzinie rozpoczęcia pracy w dniu, który zgodnie z tym rozkładem jest dla pracownika dniem pracy.

Bez względu na to, który z możliwych wariantów „ruchomego czasu pracy” będzie stosowany w zakładzie, wykonywanie pracy zgodnie z tymi rozkładami czasu pracy, nie może naruszać prawa pracownika do odpoczynku dobowego i tygodniowego.

Istotnym jest, że w przypadku, gdy w zakładzie obowiązuje ruchomy czas pracy, ponowne wykonywanie pracy w tej samej dobie nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych. Innymi słowy, jeżeli jednego dnia pracownik rozpocznie pracę o godzinie 09.00, a następnego dnia o godzinie 08.00, to pomimo tego, że praca rozpocznie się w tej samej dobie, który skończy się dopiero o godzinie 09.00, nie traktuje się pracy pomiędzy godziną 08.00, a godziną 09.00, jak pracy w godzinach nadliczbowych. Dotychczas powodowało to pracę w godzinach nadliczbowych dobowych i rodziło konieczność rekompensowania jej czasem wolnym lub 50% dodatkiem do wynagrodzenia.

Tym samym wszelkie zapisy w przepisach prawa wewnątrzzakładowego, dopuszczające pracę dla wszystkich, lub grupy pracowników, w określonym przedziale czasowym, które w dotychczasowym stanie prawnym były nieważne, są obecnie zgodne z przepisami prawa pracy.

Rozkład czasu pracy przewidujący przedział czasowy, w którym pracownik może rozpocząć pracę bądź też zakładający różne godziny rozpoczynania pracy dla pracownika lub grupy pracowników ustala się w układzie zbiorowym pracy lub w porozumieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi, przy czym, jeżeli nie jest możliwe uzgodnienie treści porozumienia ze wszystkimi organizacjami, pracodawca ustala treść porozumienia z reprezentatywnymi organizacjami związkowymi. Jeżeli natomiast u pracodawcy nie działają zakładowe organizacje związkowe owe rozkłady czasu pracy ustala się w porozumieniu zawieranym z przedstawicielami pracowników, wyłonionymi w trybie przyjętym u danego pracodawcy.

Niezależnie od powyższego, rozkłady czasu pracy dopuszczające różne godziny rozpoczynania przez pracowników pracy mogą być także stosowane na pisemny wniosek pracownika.

Jeżeli zatem pracodawca wprowadzi w zakładzie w porozumieniu z organizacjami zawodowymi przedział czasu pracy, w którym pracownicy na przykład administracyjno biurowi będą mogli decydować o godzinach rozpoczynania pracy w poszczególnych dniach, to nie ma przeszkód, aby na pisemny wniosek jednego z pracowników stosować w stosunku do niego odmienne w stosunku do pozostałych pracowników godziny rozpoczynania pracy. Powyższe dotyczy również sytuacji, w której w zakładzie obowiązuje na przykład podstawowy system czasu dla wszystkich pracowników. Wówczas na wniosek jednego z nich, może być do niego stosowany „ruchomy czas pracy” przewidujący przykładowo różne godziny rozpoczynania pracy w dniach, które zgodnie z rozkładem czasu pracy, są dla niego dniami pracy.

Na uwagę zasługuje również fakt, że w przypadku, gdy w stosunku do pracownika na jego pisemny wniosek stosowany jest „ruchomy czas pracy”, pracodawca nie ma obowiązku sporządzania rozkładu czasu pracy.

Zobacz szkolenia:

• Niezbędnik praktyka 2013 - analiza najważniejszych zmian w przepisach prawa pracy.