Podstawowym świadczeniem przysługującym ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy stał się niezdolny do pracy z powodu choroby, jest zasiłek chorobowy. Po jego wyczerpaniu, jeżeli ubezpieczony jest nadal niezdolny do pracy, a jego dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują szanse na odzyskanie zdolności do pracy, może on ubiegać się o przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego. Kolejną formą wsparcia jest zasiłek wyrównawczy, w przypadku gdy wynagrodzenie ubezpieczonego-pracownika uległo obniżeniu wskutek stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Ubezpieczonemu, który doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, a także członkom rodziny zmarłego ubezpieczonego lub rencisty przysługuje prawo do jednorazowego odszkodowania.

Ustawa stanowi także o trzech rodzajach renty:

• renta z tytułu niezdolności do pracy – dla ubezpieczonego, który stał się niezdolny do pracy wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej,
• renta szkoleniowa – dla ubezpieczonego, w stosunku do którego orzeczono celowość przekwalifikowania zawodowego ze względu na niezdolność do pracy w dotychczasowym zawodzie spowodowaną wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową,
• renta rodzinna – dla członków rodziny zmarłego ubezpieczonego lub rencisty uprawnionego do renty z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej.

Ponadto sierocie zupełnej przysługuje dodatek do renty rodzinnej. Niezależnie od powyższego można ubiegać się również o dodatek pielęgnacyjny lub pokrycie kosztów leczenia z zakresu stomatologii i szczepień ochronnych oraz zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne.

Przy ustalaniu prawa do zasiłku chorobowego, świadczenia rehabilitacyjnego i zasiłku wyrównawczego, a także podstawy ich wymiaru, wysokości i wypłaty, odpowiednio stosuje się przepisy ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia chorobowego z uwzględnieniem regulacji ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i choroby zawodowej.