Zgodnie z art. 70 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (j.t.: Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) wdowa ma prawo do renty rodzinnej, jeżeli:

1) w chwili śmierci męża osiągnęła wiek 50 lat lub była niezdolna do pracy albo

2) wychowuje co najmniej jedno z dzieci, wnuków lub rodzeństwa uprawnione do renty rodzinnej po zmarłym mężu, które nie osiągnęło 16 lat, a jeżeli kształci się w szkole - 18 lat życia, lub jeżeli sprawuje pieczę nad dzieckiem całkowicie niezdolnym do pracy oraz do samodzielnej egzystencji lub całkowicie niezdolnym do pracy, uprawnionym do renty rodzinnej.

Prawo do renty rodzinnej nabywa również wdowa, która osiągnęła wiek 50 lat lub stała się niezdolna do pracy po śmierci męża, nie później jednak niż w ciągu 5 lat od jego śmierci lub od zaprzestania wychowywania osób wymienionych w ust. 1 pkt 2.

Małżonka rozwiedziona lub wdowa, która do dnia śmierci męża nie pozostawała z nim we wspólności małżeńskiej, ma prawo do renty rodzinnej, jeżeli oprócz spełnienia warunków określonych w ust. 1 lub 2 miała w dniu śmierci męża prawo do alimentów z jego strony ustalone wyrokiem lub ugodą sądową.

Przy ocenie spełnienia przez małżonków rozwiedzionych warunku posiadania prawa do alimentów (ustalonego wyrokiem lub ugodą sądową) ze strony byłego współmałżonka należy stosować art. 60§3 ustawy z dnia 25.02.1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Zgodnie z tym przepisem obowiązek alimentacyjny małżonka, który nie został uznany za winnego rozkładu pożycia wygasa z upływem 5 lat od orzeczenia rozwodu, chyba że ze względu na szczególne okoliczności sąd, na żądanie uprawnionego, przedłuży pięcioletni termin. Nieuzyskanie na mocy wyroku sądowego przedłużenia prawa do alimentów spowoduje wygaśnięcie obowiązku alimentacyjnego rozwiedzionego małżonka. To natomiast oznacza niespełnienie jednego z ustawowych warunków niezbędnych do przyznania renty rodzinnej.