Ostatnio bardzo wiele słyszymy o mającej wejść w życie z początkiem nowego roku reformie emerytalnej. W dyskusji podnosi się przede wszystkim, że w wyniku reformy powszechny wiek emerytalny dla kobiet i mężczyzn ulegnie przedłużeniu i zrównaniu. Trzeba jednak pamiętać, że zmiany w systemie emerytalnym wywrą również bezpośrednie skutki w prawie pracy.

Zrównanie i podwyższenie powszechnego wieku emerytalnego spowoduje bowiem ten skutek, że przesunięciu ulegnie moment, w którym pracownik będzie obejmowany ochronę przedemerytalną, o której mowa w art. 39 Kodeksu pracy. W świetle brzmienia wskazanego przepisu pracodawca nie może bowiem wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku. W chwili obecnej ochrona taka przysługuje w klasycznej sytuacji kobiecie, która kończy 56 rok życia, oraz mężczyźnie, który kończy 61 rok życia.

W nowym stanie prawnym będziemy mieli do czynienia ze stopniowym wydłużaniem wieku emerytalnego (1 miesiąc co 4 miesiące począwszy od 1 stycznia 2013 r.). W konsekwencji (dopóki nie skończy się okres przejściowy) będziemy zmuszeni indywidualnie ustalać datę objęcia pracownika ochroną przedemerytalną. Z drugiej strony nowe przepisy gwarantują pracownikom, którzy w dniu wejścia w życie nowych przepisów będą objęci ochroną przedemerytalną, że będzie ona ich obejmowała aż do osiągnięcia przez nich nowego, powszechnego wieku emerytalnego.

Zobacz szkolenia:

• Rewolucyjne zmiany od 9 maja 2012 r. dotyczące świadczeń z tytułu choroby i macierzyństwa oraz ubezpieczenia społeczne i zdrowotne