Ponowne ustalenie wysokości emerytury z I filaru jest możliwe jeżeli po dniu, od którego przyznano emeryturę na podstawie art. 24 ust. 1 lub art. 24a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (j.t.: Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227) o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, świadczeniobiorca podlegał ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym.

Zgodnie z art. 108 ustawy o emeryturach i rentach z FUS świadczenie powiększa się o kwotę wynikającą z podzielenia składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego po dniu, od którego ustalono prawo do emerytury do dnia poprzedzającego miesiąc zgłoszenia wniosku o przeliczenie, z uwzględnieniem ich waloryzacji, przez wyrażone w miesiącach średnie dalsze trwanie życia ustalone dla wieku danego ubezpieczonego w dniu złożenia wniosku o ponowne ustalenie wysokości emerytury.

Podstawę do obliczenia kwoty zwiększenia emerytury z I filaru stanowi kwota składek zewidencjonowanych od miesiąca, od którego została podjęta wypłata emerytury po raz pierwszy, do miesiąca poprzedzającego miesiąc zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury.

Średnie dalsze trwanie życia ustala się na dzień zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie wysokości emerytury z I filaru na podstawie tablic dalszego średniego trwania życia obowiązujących w dniu zgłoszenia tego wniosku. Ponowne ustalenie wysokości emerytury następuje na wniosek zgłoszony nie wcześniej niż po upływie roku kalendarzowego lub po ustaniu ubezpieczeń emerytalnego i rentowych.