Ubezpieczony będący pracownikiem korzystający z urlopu rodzicielskiego może powrócić do pracy nie przerywając tego urlopu. Powoduje to proporcjonalne zmniejszenie pobieranego za ten okres zasiłku macierzyńskiego do wymiaru czasu pracy, w którym jest wykonywana praca w trakcie udzielonego urlopu rodzicielskiego. Nie może to być jednak praca pełnoetatowa, a co najwyżej w połowie pełnego wymiaru czasu pracy. Ustawodawca daje wówczas pracownikowi możliwość wydłużenia części udzielonego urlopu rodzicielskiego w zależności od wymiaru czasu pracy wykonywanej po powrocie. Wydłużony okres nie może być jednak dłuższy, niż 64 tygodnie w przypadku urodzenia lub przyjęcia na wychowanie jednego dziecka oraz 68 tygodni w przypadku urodzenia lub przyjęcia na wychowanie więcej, niż jednego dziecka.
Podstawa prawna:
- art. 31 ust 4a ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 372 ze zm.),
- ust. 149, 150 i 191 komentarza do ustawy zasiłkowej z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 372 ze zm.).
- Zmiana kwoty zasiłku macierzyńskiego, a prawo do podwyższenia zasiłku do kwoty świadczenia rodzicielskiego
- Zasiłek macierzyński, gdy matka dziecka jest niezdolna do samodzielnej egzystencji
- Brak prawa do zasiłku z ubezpieczenia chorobowego w przypadku zbiegu tytułów do ubezpieczeń emerytalnego i rentowych
