Analizując stan prawny trudno wywieść wniosek, że uprawnienie pracodawcy do polecenia pracownikowi pracy w godzinach nadliczbowych ograniczało się wyłącznie do pracy tego samego rodzaju co określona w umowie o pracę zawartej z pracownikiem. Zwrócić należy uwagę, że przepisy prawa pracy (art. 42 § 4 Kodeksu pracy) dopuszczają pewne szczególne sytuacje, w który możliwe jest powierzenie pracownikowi (bez jego zgody) pracy innego rodzaju niż umówiona, jeżeli jest uzasadnione potrzebami pracodawcy.

W tym stanie rzeczy polecając pracownikowi wykonywanie w godzinach nadliczbowych innej pracy niż umówiona działalibyśmy w granicach możliwości pracodawcy wyznaczonych przez art. 42 § 4 Kodeksu pracy. Dodatkowo ten argument jest jeszcze silniejszy w przypadku gdy praca w godzinach nadliczbowych jest związana z wystąpieniem drugiej z przesłanek uzasadniających polecenie pracy w godzinach nadliczbowych tj. konieczności prowadzenia akcji ratowniczej lub usunięcia awarii.

Należy więc stwierdzić, że spełnienie przesłanek uzasadniających polecenie pracownikowi pracy w godzinach nadliczbowych uzasadnia co do zasady możliwość skorzystania z art. 42 § 4 Kodeksu pracy. Pracownik będzie miał prawo odmówić wykonania takiego polecenia pracy w godzinach nadliczbowych w dwóch sytuacjach:

• gdy zostanie przekroczony roczny limit powierzenia mu innej pracy niż umówiona określony w 42 § 4 Kodeksu pracy oraz
• jeśli pracownik nie będzie miał odpowiednich kwalifikacji do wykonywania powierzanej pracy.