Zgodnie z art. 83 ust.2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (j.t. z 2009 r., Dz. U. Nr 205, poz. 1585 ze zm.) środkiem odwoławczym przysługującym od decyzji organu rentowego jest odwołanie do sądu ubezpieczeń społecznych, składane w terminie i według zasad określonych w przepisach k.p.c. (art. 83 ust. 2).

Osobnym środkiem odwoławczym jest skarga na bezczynność organu (art. 83 ust. 3), w razie niewydania decyzji w terminie 2 miesięcy, licząc od dnia zgłoszenia wniosku o świadczenie lub inne roszczenia. Od decyzji przyznającej świadczenie w drodze wyjątku (względnie odmawiającej przyznania takiego świadczenia) nie przysługuje odwołanie do sądu ubezpieczeń społecznych (art. 83 ust. 4). Przed przekazaniem sprawy do sądu organ rentowy może we własnym zakresie uznać odwołanie za słuszne i zmienić lub uchylić decyzję, nie nadając odwołaniu dalszego biegu. Wydanie przez organ rentowy nowej decyzji w toku postępowania odwoławczego ma znaczenie dla rozstrzygnięcia, gdy w myśl art. 47713 k.p.c. zostanie wydana decyzja uwzględniająca w całości lub w części odwołanie strony. Na ocenę odwołania i dokonanie powyższych czynności ZUS ma 30 dni, licząc od dnia wniesienia odwołania (tj. wpływu odwołania do jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję, lub zaprotokołowania odwołania w tej jednostce). Jeżeli odwołanie nie zostało uwzględnione w całości lub w części, organ rentowy przekazuje niezwłocznie (z zachowaniem ww. terminu) sprawę do sądu wraz z odpowiedzią na odwołanie (art. 83 ust. 7). Organ rentowy przekazuje do sądu odwołanie wraz z odpowiedzią na odwołanie i jej odpisem dla odwołującego się oraz akta emerytalno-rentowe.

Odwołanie powinno być sporządzone w dwóch egzemplarzach (art. 83 ust. 2). Zgodnie z art. 47710 § 1 k.p.c. odwołanie powinno zawierać: oznaczenie zaskarżonej decyzji, określenie i zwięzłe uzasadnienie zarzutów i wniosków, podpis ubezpieczonego albo jego przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika.