W dniu 1 lipca 2009r. zawarliśmy z pracownikiem umowę o pracę na zastępstwo w okresie korzystania przez innego pracownika z urlopu wychowawczego. Urlop wychowawczy, którego udzieliliśmy zastępowanemu pracownikowi, ulegnie zakończeniu w dniu 15 września 2011r., a w konsekwencji umowa o pracę na zastępstwo będzie trwała ponad 24 miesiące w okresie obowiązywania pakietu antykryzysowego. Podczas kontroli, która właśnie trwa w naszej firmie, zostałam pouczona przez kontrolującego, że umowę o pracę na zastępstwo powinnam rozwiązać wcześniej wypowiadając ją pracownikowi, gdyż okres zatrudnienia na niej oparty nie może trwać ponad 24 miesiące. Czy tak rzeczywiście jest?

W świetle art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 1 lipca 2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców (Dz.U. Nr 125, poz. 1035 ze zmianami z 2010 r. Dz.U. Nr 219, poz. 1445) okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie kolejnych umów o pracę na czas określony między tymi samymi stronami stosunku pracy, nie może przekraczać 24 miesięcy, zaś za kolejną umowę na czas określony, w rozumieniu ust. 1, uważa się umowę zawartą przed upływem 3 miesięcy od rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniej umowy zawartej na czas określony.

W momencie wejścia w życie pakietu antykryzysowego pojawiały się opinie, iż regulacja limitująca okres zatrudnienia oparty na umowie bądź umowach o pracę na czas określony, znajduje zastosowanie również do umów o pracę zawartych w celu zastępstwa innego pracownika w okresie jego usprawiedliwionej nieobecności, które trwają w dniu wejścia w życie nowej regulacji. Zauważyć jednak należy, że umowa o pracę zawarta w celu zastępstwa innego pracownika w okresie jego usprawiedliwionej nieobecności jest szczególnym rodzajem umowy o pracę na czas określony, która jednak z mocy art. 251 § 3 pkt 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zmianami oraz z 2011r. Nr 80, poz. 432) nie była w stanie prawnym obowiązującym do 21 sierpnia 2009r. objęta limitem zatrudnienia na podstawie umów o pracę na czas określony w postaci wynikającej z przepisów Kodeksu pracy.

Limitowanie zatrudnienia na czas określony oparte na konstrukcji trzeciej umowy o pracę na czas określony wywierającej skutki umowy o pracę na czas określony zostało, w odniesieniu do podmiotów posiadających status przedsiębiorcy, czasowo zastąpione przez art. 13 ust. 1 ustawy o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców. Art. 13 ust. 1 ustawy o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców znajduje natomiast zastosowanie wyłącznie do umów o pracę na czas określony, do których w dniu wejścia w życie pakietu antykryzysowego (22 sierpnia 2009r.) stosowany był art. 251 Kodeksu pracy. W świetle art. 35 ustawy o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców regulacja wynikająca z ustawy o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców nie obejmuje umów o pracę na czas określony, do których nie stosuje się art. 251 Kodeksu pracy. W konsekwencji umowa o pracę, o której mowa w pytaniu, nie będzie objęta zakresem art. 13 ustawy o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców, a więc jej rozwiązanie nastąpi w terminie wynikającym z ustaleń poczynionych przez strony w chwili jej zawarcia.