Zgodnie z dyspozycją art. 222¹ § 1 kodeksu pracy, w razie zatrudniania pracownika w warunkach narażenia na działanie szkodliwych czynników biologicznych pracodawca stosuje wszelkie dostępne środki eliminujące narażenie, a jeżeli jest to niemożliwe - ograniczające stopień tego narażenia, przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki.

Obowiązek statuowany przez cytowany przepis konkretyzuje rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 22 kwietnia 2005 r. w sprawie szkodliwych czynników biologicznych dla zdrowia w środowisku pracy oraz ochrony zdrowia pracowników zawodowo narażonych na te czynniki.

Z § 16 przywołanego powyżej rozporządzenia wynika, że w przypadku wystąpienia lub możliwości wystąpienia w środowisku pracy szkodliwego czynnika biologicznego, przeciw któremu jest dostępna szczepionka, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o chorobach zakaźnych. Rzeczona ustawa została zastąpiona przez ustawę z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.

Z art. 20 ust. 1 ustawy o zapobieganiu i zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych wynika obowiązek przeprowadzenia wśród pracowników narażonych na działanie biologicznych czynników chorobotwórczych zalecanych szczepień ochronnych wymaganych przy wykonywaniu czynności zawodowych w celu zapobiegania szerzeniu się zakażeń i chorób zakaźnych. Koszty ich przeprowadzania ponosi pracodawca (art. 20 ust. 3 ustawy o zapobieganiu i zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych). Wykaz rodzajów czynności zawodowych oraz zalecanych szczepień ochronnych określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 stycznia 2012 r. w sprawie wykazu rodzajów czynności zawodowych oraz zalecanych szczepień ochronnych wymaganych u pracowników, funkcjonariuszy, żołnierzy lub podwładnych podejmujących pracę, zatrudnionych lub wyznaczonych do wykonywania tych czynności.