Ustawa określa, iż działalnością socjalną są usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Pracownik może uzyskać świadczenia rzeczowe oraz pieniężne, które są w całości finansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych. Tego rodzaju świadczenia korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych do określonej kwoty. Od dnia 1 stycznia 2018 roku pracownicy mogą korzystać ze świadczeń z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych do kwoty 1000 złotych bez konieczności opodatkowania ich podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Należy jednak pamiętać, że rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi. Tym samym nie będą one objęte wspomnianym zwolnieniem. Są one opodatkowane w całości, jeśli dotyczą pracowników i ich rodzin (art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Po przekroczeniu kwoty 1000 zł stawka podatku dla pracownika wynosi 17%

Na marginesie warto dodać, że nieco innymi zasadami rządzi się opodatkowanie świadczeń otrzymywanych przez emerytów lub rencistów w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy. Takie świadczenia są zwolnione z opodatkowania do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 3000 zł (art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).