Pojęcie przychodu ze stosunku pracy definiuje art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwanej dalej ustawą. Wynika z niego, iż przychód ze stosunku pracy stanowią wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężna świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Analiza cytowanego przepisu prowadzi do wniosku, iż świadczeniami ze stosunku pracy są wszelkie świadczenia pochodzące od pracodawcy na rzecz pracownika, bez względu na ich formę. Tym samym dla uznania świadczenia za przychód ze stosunku pracy musi istnieć związek faktyczny lub prawny pomiędzy świadczeniem a stosunkiem pracy (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 czerwca 2009 r., sygn. akt II FSK 251/08).

Możliwość korzystania przez pracowników z abonamentów medycznych oferowanych przez pracodawcę wynika z łączącego pracodawcę i pracownika stosunku pracy. Ich wartość stanowi zatem dla pracownika przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy. Jak wyjaśnił bowiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt II FPS 7/10, „wykupione przez pracodawcę na rzecz pracowników pakiety świadczeń medycznych, których wartość nie jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 p.d.f., mogą stanowić dla uprawnionych do ich wykorzystania nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 wymienionej ustawy. Zakup pakietu bowiem jest zdarzeniem prawnym tworzącym prawo posiadające konkretną wartość finansową i wynikającą z niego możliwość nieodpłatnego skorzystania z usług, które wchodzą w skład nabytego pakietu.”.

Z cytowanego powyżej fragmentu uchwały z dnia 24 października 2011 r. wynika również, iż świadczenie w postaci abonamentów medycznych stanowi dla pracownik przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Przy czym opodatkowana jest tylko ta część świadczenia, która nie korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy.

Art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy zwalnia z podatku dochodowego świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Przepis ten zwalnia z podatku dochodowego m.in. wartość wstępnych, okresowych i kontrolnych badań pracowników. Zasady ich przeprowadzania określa Kodeks pracy oraz rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy. Z przepisów wynika w szczególności, iż badania profilaktyczne przeprowadzane są na koszt pracodawcy.

Mając na względzie powyższe, uznać należy, iż zwolniona z podatku dochodowego na podstawie art. w art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy jest wartość usług świadczonych w ramach abonamentu medycznego, która związana jest z realizacja przez pracodawcę jego ustawowych obowiązków z zakresu profilaktycznej opieki medycznej. W pozostałym zakresie, tj. niezwiązanym z profilaktyczną opieką medyczną, abonament medyczny jest świadczeniem ze stosunku pracy podlegającym opodatkowaniu.

W uchwale z dnia 24 października 2011 r. WSA w Warszawie wypowiedział się także w przedmiocie sposobu ustalania wartości świadczenia w postaci abonamentu medycznego. W jego ocenie wartość tego świadczenia winna zostać ustalona na postawie art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy. Stanowi on, iż wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się według cen zakupu, jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione.