W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (j.t. Dz. U. z 2009 r., Nr 153, poz. 1227 ze zm.) ubezpieczony uzyska prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy gdy spełni łącznie trzy warunki: 

• jest niezdolny do pracy,
• ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,
• niezdolność do pracy powstała w określonych ustawą okresach składkowych (np. okres zatrudnienia, okres prowadzenia działalności pozarolniczej) i nieskładkowych (np. okres pobierania zasiłku chorobowego czy świadczenia rehabilitacyjnego) albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów (ust. 3).

Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 3 października 2008 r. (II UK 8/08) okres pobierania świadczenia (zasiłku) przedemerytalnego nie jest okresem, o którym mowa w art. 57 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227) w związku z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (jednolity tekst: Dz. U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74 ze zm.). Okres pobierania świadczenia przedemerytalnego (zasiłku przedemerytalnego) jest okresem nieskładkowy (art. 7 ust. 11), wliczanym do ogólnego stażu ubezpieczeniowego, natomiast jako niewymieniony wśród okresów, w których winna powstać niezdolność do zatrudnienia (art. 57 ust. 1 pkt 3), wyklucza możliwość przyznania prawa do żądanego świadczenia.