Odwołanie takie może nastąpić w sytuacji, gdy obecności pracownika w zakładzie pracy wymagają okoliczności nieprzewidziane w chwili rozpoczynania urlopu. Zatem musi być to uzasadnione zdarzeniami nagłymi, zaskakującymi.

Pracownik ma obowiązek zastosować się do polecenia pracodawcy w tym zakresie. Brak subordynacji może skutkować nałożeniem kary dyscyplinarnej, a nawet zostać uznany za naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych i w konsekwencji może prowadzić do rozwiązania umowy o pracę w trybie natychmiastowym. Należy jednak pamiętać, że pracodawca powinien zawiadomić pracownika o odwołaniu z urlopu z takim wyprzedzeniem, aby możliwe było jego stawienie się w pracy w wyznaczonym terminie.

Pracownik, który stawił się w pracy po odwołaniu go z urlopu, nie będzie już wtedy podlegał ochronie przed wypowiedzeniem, która przysługuje mu w czasie urlopu, zgodnie z art. 41 kodeksu pracy. Po odwołaniu z urlopu zostaje on przerwany, a pracownik wraca do pracy. Trzeba jednak zwrócić uwagę, że zamiar wręczenia pracownikowi oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę nie może być okolicznością uzasadniającą odwołanie z urlopu.

Pracodawca, po odwołaniu pracownika z urlopu, jest zobowiązany pokryć koszty poniesione przez pracownika w bezpośrednim związku z odwołaniem go z urlopu (skróceniem jego urlopu). Przez koszty te należy rozumieć przede wszystkim niepodlegającą zwrotowi zapłatę za niewykorzystany pobyt w hotelu lub innym ośrodku, jak również koszty podróży. Zwrot kosztów związanych z odwołaniem pracownika z urlopu, obejmuje także bezpośrednie koszty niewykorzystania/skrócenia urlopu przez jego rodzinę, jeżeli została ona zmuszona do przerwania odpoczynku wraz z pracownikiem. Pracownik, na potwierdzenie poniesienia kosztów na przerwany urlop, powinien przedstawić pracodawcy stosowne dowody.