Opóźnienie wypłaty należnego pracownikowi wynagrodzenia rodzi obowiązek pracodawcy zapłaty odsetek za opóźnienie. Ma on swe źródło w art. 481 § 1 kodeksu cywilnego w związku z art. 300 kodeksu pracy. Z przepisu tego wynika, iż jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Co do zasady, odsetki za opóźnienie należą się w wysokości odsetek ustawowych. Przepisy wewnątrzzakładowe mogą przewidywać, iż odsetki za opóźnienie w zapłacie wynagrodzenia należą się pracownikowi w wysokości wyższej od wysokości odsetek ustawowych. 

Odsetki od zaległego wynagrodzenia stanowią dla pracownika przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten stanowi, iż przychód ze stosunku pracy stanowią wszelkiego rodzaju świadczenia pieniężne pracodawcy na rzecz pracownika, m.in. wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop. Ponadto przychód ze stosunku pracy stanowi wartość świadczeń niepieniężnych.

Rzeczone świadczenie zwolnione jest z podatku dochodowego od osób fizycznych. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. stosunku służbowego, stosunku pracy, w tym spółdzielczego stosunek pracy, członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracy nakładczej, emerytury lub renty.