Strony rozwiązując umowę o pracę skorzystały w tej sytuacji z nietypowej konstrukcji, a mianowicie podjęły starania zmierzające do rozwiązania umowy, ale uzależniły wystąpienie tego skutku (rozwiązania umowy) od spełnienia określonego warunku. Warunku w postaci zwrócenia przez pracownika pracodawcy kosztów naprawy zniszczonego lusterka samochodowego. Warunek, który strony określiły w porozumieniu, ma charakter zawieszający skuteczność określonej czynności prawnej. Czynność ta stałaby się bowiem skuteczna, zrodziłaby skutki prawne, o ile warunek zostałby spełniony. Skoro warunek nie został spełniony, pracownik nie zapłacił pracodawcy umówionej kwoty, to pomimo tego, że w porozumieniu określono datę rozwiązania umowy za porozumieniem stron (15.04.2010r.) do rozwiązania umowy nie doszło. Nie spełniony został bowiem warunek, od zrealizowania którego strony uzależniły osiągnięcie określonego skutku.

Potwierdzenie dopuszczalności stosowania takiej konstrukcji na gruncie prawa pracy znajdziemy w orzecznictwie Sądu Najwyższego na przykład wyrok Sądu Najwyższego z 20.06.2001r. (sygn. akt I PKN 474/00, publik. OSNP z 2003, z. 8, poz. 203), zgodnie z którym nie jest wykluczone rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron pod warunkiem zawieszającym. Zatem od dnia 16.04.2010r. pracownik nadal pozostaje w stosunku pracy, a jego nieobecność w pracy ma w świetle informacji zawartych w pytaniu charakter nieusprawiedliwiony. Skoro natomiast nie doszło do rozwiązania umowy to żądanie pracownika w przedmiocie wydania świadectwa pracy oraz wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy są bezpodstawne.