Zgodnie z treścią jej przepisów, aby pracownik nabył prawo do dodatkowego wynagrodzenia rocznego, musi przepracować co do zasady co najmniej 6 miesięcy. Sformułowanie to jest o tyle niefortunne, że przepisy prawa nie definiują określenia „przepracować”.

Ustawa wskazuje sytuacje, w których pracownik nabędzie prawo do dodatkowego wynagrodzenia rocznego, pomimo iż nie przepracuje wymaganego 6 miesięcznego okresu. Odnosi się przy tym również do okresów nieświadczenia pracy, które są wliczane do okresu „przepracowanego” przez pracownika, od którego zależy nabycie przez pracownika prawa do „trzynastki”.

Zgodnie z treścią art. 2 ust. 3 ustawy przepracowanie co najmniej 6 miesięcy warunkujących nabycie prawa do wynagrodzenia rocznego nie jest wymagane w przypadku:
 

Z uwagi na fakt, że wskazana wyżej ustawa posługuje się pojęciem „okresy przepracowane”, nie definiując go wprost, w praktyce pojawiły się wątpliwości, czy wskazane wyżej okresy stanowią zamknięty katalog sytuacji, w których pracownik nabywa prawo do dodatkowego wynagrodzenia pomimo nieprzepracowania u pracodawcy 6 miesięcznego okresu. Odpowiedzi na to pytanie udzielił Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 18 października 2011 r. (I PK 263/10), który w uzasadnieniu wskazał, że „okresy przepracowane należy rozumieć jako okresy faktycznie (efektywnie) przepracowane u danego pracodawcy. Należy więc przyjąć, że z redakcji art. 2 ustawy wynika, iż wyliczenie wymienionych w jej art. 2 ust. 3 przypadków, w których przepracowanie co najmniej 6 miesięcy nie jest wymagane, ma charakter wyczerpujący”. Stanowisko to zostało w sposób nieznaczny zmienione w 2011 r., kiedy to Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 7 lipca 2011 r. (III PZP 3/11) doprecyzował powstające jeszcze wątpliwości odnoszące do zaliczania różnych okresów niewykonywania pracy do 6 miesięcznego okresu przepracowanego, od którego zależy prawo pracownika do dodatkowego wynagrodzenia rocznego. Wskazał, że „okresy pobierania przez pracownika niezdolnego do pracy wynagrodzenia i zasiłku chorobowego nie podlegają wliczeniu do 6-miesięcznego okresu przepracowanego w danym roku kalendarzowym, wymaganego do nabycia prawa do dodatkowego wynagrodzenia rocznego na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej”.