Ostatnio odwiedziła nas kontrola PIP, podczas której zarzucono nam planowanie pracy w godzinach nadliczbowych. Stan faktyczny, który ustalono podczas kontroli, polegał na tym, że z wyprzedzeniem 3-tygodniowym poinformowaliśmy pracowników o konieczności pozostania w pracy 4 godziny dłużej jednego dnia (z uwagi na konieczność przeprowadzenie doraźnej inwentaryzacji w naszej firmie). Czy w naszym działaniu rzeczywiście tkwi nieprawidłowość?

Zarzut postawiony pracodawcy jest dość wątpliwy. Wydaje się, że planowania pracy w godzinach nadliczbowych nie należy utożsamiać z przewidywaniem z pewnym wyprzedzeniem czasowym potrzeby zaspokojenia szczególnej potrzeby pracodawcy poprzez powierzenie pracownikom pracy w godzinach nadliczbowych. Przy niedopuszczalnej praktyce planowania pracy w godzinach nadliczbowych chodzi raczej o świadome utrzymywanie stanu zatrudnienia poniżej minimalnego zapotrzebowania konkretnego pracodawcy na pracę najemną, ewentualnie planowanie zwiększenia obciążenia czasowego pracownika pracą bez wystąpienia po stronie pracodawcy jakichkolwiek potrzeb szczególnych, nadzwyczajnych. Idąc tokiem myślenia zaprezentowanym przez kontrolującego musimy dostrzec, że postępując zgodnie z jego oczekiwaniami i informując pracownika o powierzeniu pracy w godzinach nadliczbowych w ostatniej chwili, w istocie pogorszymy sytuację pracownika. Wydanie polecenia pracy w godzinach nadliczbowych z pewnym wyprzedzeniem czasowym, gdy pracodawca dostrzeże swoją szczególną, nadzwyczajną potrzebę, jest więc w pełni uzasadnione prawnie, jak również znajduje oparcie w konieczności poszanowania zasad współżycia społecznego.