W związku z wejściem w życie z dniem 1 stycznia 2017 r. ustawy z dnia 22 lipca 2016 r. o zmianie ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę oraz niektórych innych ustawy (Dz. U. z 2016 r., poz. 1265), wynagrodzenie pracownika zatrudnionego w pełnym wymiarze czasu pracy nie może być niższe od minimalnego wynagrodzenia za pracę, niezależnie od stażu pracy.

Na podstawie z art. 2 powyższej ustawy zmianie uległ przepis art. 45 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2016 r. poz. 372 z późn. zm.). Zgodnie z nowym brzmieniem tego przepisu od 1 stycznia 2017 r. podstawa wymiaru zasiłku przysługującego pracownikowi zatrudnionemu w pełnym wymiarze czasu pracy, niezależnie od stażu pracy, nie może być niższa od kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę, pomniejszonego o 13,71%. Dotyczy to również pracowników posiadających okres ubezpieczenia nie przekraczający 1 roku, którzy nabędą prawo do zasiłku za okres przypadającej po 31 grudnia 2016 r., nawet gdy niezdolność ta powstała przed 1 stycznia 2017 r.

Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 9 września 2016 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2017 r. (Dz. U. z 2016 r., poz. 1456) od dnia 1 stycznia 2017 r. minimalne wynagrodzenie za pracę wynosić będzie 2.000 zł.

W związku z powyższym, podstawa wymiaru zasiłków w razie choroby i macierzyństwa przysługujących pracownikom z tytułu pracy w pełnym wymiarze czasu pracy za okres od 1 stycznia 2017 r., nie będzie mogła być niższa niż 1.725,80 zł, tj. kwoty minimalnego wynagrodzenia wynoszącej 2.000 zł, po odliczeniu 13,71% tej kwoty.