Określenie miejsca pracy danego pracownika ma decydujące znaczenie chociażby z punktu widzenia ustalenia, kiedy pracownik przebywa w podróży służbowej. Dlatego też powinno ono odzwierciedlać rzeczywisty stan rzeczy. W wyroku z dnia 11 kwietnia 2001 r. (sygn. akt I PKN 350/00) Sąd Najwyższy zauważył, że miejscem wykonywania pracy nie musi być lokal lub pomieszczenie mające stały adres i znajdujące się w jednej miejscowości. Praca, której przedmiotem jest na przykład, pozyskiwanie klientów lub akwizycja, wykonywana będzie w różnych miejscach, a jej istotą jest nieustanne przemieszczanie się pracownika na pewnym obszarze. Miejsce wykonywania pracy, jeżeli uzasadnia to rodzaj pracy, może zatem obejmować pewną zamkniętą przestrzeń poza granicami administracyjnymi jednej miejscowości.

W wyroku z 16 listopada 2009 r. (sygn. akt I PK 230/07) Sąd Najwyższy wskazał, że  "sformułowanie "stałe miejsce pracy" wcale nie oznacza wykonywania pracy w tym samym geograficznie miejscu. "Stałe miejsce pracy" to miejsce wykonywania pracy w rozumieniu art. 29 § 1 pkt 2 kodeksu pracy, które może być określone jako pewien obszar geograficzny, np. Polska czy np. województwo dolnośląskie. (sygn. akt II UK 114/09) Nadto "zakres wyrażenia "miejsce wykonywania pracy" (z art. 29 § 1 pkt 2 kodeksu pracy) jest szerszy niż zakres nazwy "stałe miejsce pracy" (art. 77⁵§ 1 kodeksu pracy); spełnienie wymagania przewidzianego w art. 29 § 1 pkt 2 kodeksu pracy może polegać na wskazaniu stałego miejsca pracy, na wskazaniu obok stałego miejsca pracy także niestałego miejsca (miejsc) pracy bądź na wskazaniu niestałych (zmiennych) miejsc pracy w sposób dostatecznie określony".

Z kolei w wyroku z dnia 18 stycznia 2013 r. (sygn. akt II PK 144/12) Sąd Najwyższy uznał, iż "Podróż służbowa to sytuacja incydentalna w zatrudnieniu, związana z wykonaniem określonego zadania (art. 77⁵ § 1 kodeksu pracy). Te cechy decydują o podróży służbowej. Może więc zachodzić rozbieżność między miejscem pracy określonym w dokumencie umowy o pracę a faktycznym miejscem wykonywania pracy, co nie znaczny, iż zawsze w sytuacji takiej rozbieżności pracownik wykonuje pracę w podróży służbowej. Miejsce pracy podane w umowie o pracę nie jest bez znaczenia, jednak nie decyduje, gdy stałe i rzeczywiste miejsce pracy jest inne. Kwestia innego (faktycznego), stałego miejsca pracy może wynikać z porozumienia stron i zostać ustalona nawet wbrew zapisowi w umowie o pracę".

Formalną podstawę podróży służbowej stanowi skonkretyzowane polecenie wyjazdu. Polecenie takie powinno określać zadanie oraz termin i miejsce jego realizacji.