Podstawę wymiaru zasiłku wypłacanego osobie zgłoszonej do ubezpieczenia chorobowego stanowi  przychód będący podstawą wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe za okres 12 miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.

Jeżeli zachoruje pracownik, z którym jednocześnie zawarto umowę cywilnoprawną, w kwestii ustalenia podstawy wymiaru zasiłku jest traktowany jak pracownik z dodatkowym przychodem. Prawo do świadczeń nabywa z tytułu pracowniczego, więc nie musi czekać 90 dni na nabycie prawa do świadczeń.  Warunkiem bezwzględnym jest jednak w tym przypadku trwanie umowy zlecenia w trakcie orzeczonej niezdolności do pracy. Przychód uzyskany z tytułu umowy zlecenia będzie więc doliczony do podstawy wymiaru zasiłku w miesiącach, za które jest należny. Należy przy tym pamiętać, że umowy cywilnoprawnej nie rozpatruje się jako składnika pomniejszanego za czas choroby, ale na zasadach przyjętych dla  składników do określonego terminu.

Jeżeli umowa zakończyła się przed powstaniem  niezdolności do pracy, pomimo tego, że częściowo trwała w okresie 12 miesięcy poprzedzających niezdolność, przychód osiągnięty przez ubezpieczonego nie będzie stanowił podstawy wymiaru zasiłku. Jeśli zlecenie wygaśnie w okresie niezdolności do pracy, podstawę zasiłku należy przeliczyć z wyłączeniem przychodów uzyskanych z tytułu umowy zlecenia. W przypadku, gdy umowa trwa w całym okresie orzeczonej niezdolności do pracy, do podstawy wymiaru zasiłku powinny zostać doliczone przychody osiągnięte przez ubezpieczonego, o ile zostaną wypłacone za miesiące wchodzące do podstawy.

Ust. 315,316 komentarza do ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 2017 r. poz. 1368)