Pracownikowi, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę lub emeryturę, przysługuje odprawa pieniężna. Przesłanki nabycia prawa do rzeczonej odprawy statuuje art. 92¹ § 1 kodeksu pracy. Z dyspozycji tego przepisu wynika, iż odprawa emerytalno-rentowa przysługuje pracownikowi, jeżeli łącznie zostały spełnione następujące przesłanki:

• pracownik spełniania warunków uprawniających do nabycia renty albo emerytury,
• pracownik przechodzi na rentę albo emeryturę,
• następuje ustanie stosunku pracy,
• istnieje związek pomiędzy ustaniem stosunku pracy a przejściem na rentę albo emeryturę.

Koniecznym warunkiem nabycia prawa do odprawy emerytalno-rentowej jest zatem przejście przez pracownika na rentę z tytułu niezdolności do pracy albo na emeryturę. Zasady i procedurę nabywania świadczeń emerytalno-rentowych określa ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Wynika z niej, iż prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy lub do emerytury przyznaje organ rentowy, w wyniku postępowania przeprowadzonego na wniosek zainteresowanej osoby. Prawo do tych świadczeń potwierdza wydana przez organ rentowy decyzja. Tym samym dowodem, za pomocą którego pracownik może udowodnić przed pracodawcą przejście na emeryturę lub rentę, jest decyzja organu rentowego o przyznaniu mu renty z tytułu niezdolności do pracy lub emerytury.