Zasada ta nie ma jednak zastosowania do wszystkich decyzji wydawanych przez ZUS. Stanowi o tym art. 83 ust. 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Zostały w nim wymienione rodzaje decyzji, od których odwołanie nie przysługuje. Są to:

• decyzja przyznająca świadczenie w drodze wyjątku,
• decyzja odmawiająca przyznania świadczenia,
• decyzja w sprawach o umorzenie należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne,
• decyzja w sprawie wykreślenia zastawu skarbowego.

W oparciu o art. 83 ust. 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych od wskazanych powyżej decyzji przysługuje środek odwoławczy w postaci wniosku do Prezesa ZUS o ponowne rozpatrzenie sprawy. Stronie przysługuje prawo do wniesienia wniosku do Prezesa Zakładu o ponowne rozpatrzenie sprawy, na zasadach dotyczących decyzji wydanej w pierwszej instancji przez ministra. Do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołań od decyzji, określone w Kodeksie postępowania administracyjnego (art. 127-140).

Od decyzji, co do których ustawa nie przewiduje dopuszczalności złożenia odwołania do sądu powszechnego, płatnikowi bądź ubezpieczonemu przysługuje szczególny środek ochrony prawnej, którym jest wniosek do Prezesa ZUS o ponowne rozpatrzenie sprawy. W takim przypadku procedurą rządzą przepisy postępowania administracyjnego. Zgodnie z art. 127 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego od decyzji wydanej w pierwszej instancji przez ministra lub samorządowe kolegium odwoławcze nie służy odwołanie, jednakże strona niezadowolona z decyzji może zwrócić się do tego organu z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy. Do wniosku tego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołań od decyzji.

Postępowanie prowadzone jest w trybie administracyjnym. Termin na złożenie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy to 14 dni od dni doręczenia decyzji. Od ostatecznej decyzji Prezesa ZUS stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi do WSA w terminie 30 dni. Od wydanego przez WSA wyroku lub postanowienia kończącego sprawę przysługuje skarga kasacyjna do NSA.