W odniesieniu do określenia w świadectwie pracy liczby dni i godzin urlopu wypoczynkowego przysługującego pracownikowi w roku kalendarzowym, w którym ustaje stosunek pracy, pewne błędy mają charakter wręcz powszechny. Wskazać tutaj należy przede wszystkim na zamieszczanie w ust. 4 pkt 1 świadectwa pracy wyłącznie informacji o urlopie wypoczynkowym wykorzystanym przez pracownika „w naturze”, a pomijaniu części urlopu, za którą wypłacany jest pracownikowi ekwiwalent pieniężny. Tymczasem z punktu widzenia informacji przekazywanej kolejnemu pracodawcy bez znaczenia jest sposób wykorzystania przez pracownika urlopu wypoczynkowego, a informacja o wykorzystaniu w naturze bądź o wykorzystaniu poprzez wypłatę ekwiwalentu pieniężnego nie ma żadnej doniosłości. Zazwyczaj w sytuacji gdy w ust. 4 pkt 1 świadectwa pracy zawrzemy wyłącznie informację o urlopie wykorzystanym w naturze, informacja o części urlopu, za którą wypłacamy pracownikowi ekwiwalent, znajdzie się w końcowej części świadectwa pracy(„informacje uzupełniające”). Tymczasem musimy pamiętać, że taki komunikat zawarty w świadectwie pracy może oznaczać, że ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop wypoczynkowy nie został pracownikowi wypłacony, bowiem w „informacjach uzupełniających” zamieszczamy wyłącznie informację o świadczeniach ze stosunku pracy, które zostały przez pracodawcę uznane, a nie zostały wypłacone z powodu braku środków finansowych.

Innym błędem, który powoduje jeszcze poważniejsze konsekwencje w praktyce, jest zawarcie w świadectwie pracy informacji o liczbie dni i godzin urlopu wypoczynkowego, wykorzystanego przez pracownika w roku ustania stosunku pracy, która obejmuje zarówno urlop bieżący, jak i urlop zaległy, ale wykorzystany przez pracownika w roku ustania stosunku pracy. W takim stanie rzeczy sugerujemy niejako, że pracownik wykorzystał w naszym zakładzie urlop wypoczynkowy w wyższym wymiarze, niż mu przysługiwał zgodnie z regułami ustalania urlopu w wymiarze proporcjonalnym.

Pamiętajmy zatem, że w ust. 4 pkt 1 świadectwa pracy wskazujemy wyłącznie liczbę dni i godzin urlopu wypoczynkowego przysługującego pracownikowi w roku kalendarzowym, w którym ustaje stosunek pracy, stanowiącą sumę urlopu wykorzystanego zarówno w naturze, jak i za które wypłacamy pracownikowi ekwiwalent pieniężny.