Wydatkowanie środków ZFŚS na świadczenia adresowane do ogółu załogi zazwyczaj budzi spore wątpliwości. Z jednej strony pracodawcy, którzy traktują ZFŚS jako „fundusz przeznaczony na imprezy integracyjne” bardzo często preferują taki sposób wydatkowania jego środków. Z drugiej strony osoby administrujące środkami ZFŚS obawiają się (bardzo często słusznie) reakcji PIP lub urzędu skarbowego na takie sposób wydatkowania środków ZFŚS.
W orzecznictwie podkreślano, że podstawowe znaczenie przy prowadzeniu działalności socjalnej ma tzw. kryterium socjalne, którego zastosowanie jest konieczne przy przydziale osobom uprawnionym świadczeń, usług oraz dopłat finansowanych ze środków ZFŚS. Jak wynika chociażby z wyroku Sądu Najwyższego z 20 sierpnia 2001 r. (sygn. akt I PKN 579/00) „pracodawca administrujący środkami zakładowego funduszu świadczeń socjalnych nie może ich wydatkować niezgodnie z regulaminem zakładowej działalności socjalnej, którego postanowienia nie mogą być sprzeczne z zasadą przyznawania świadczeń według kryterium socjalnego, to jest uzależniającego przyznawanie ulgowych usług i świadczeń wyłącznie od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu”.
Z kolei w wyroku z 13 lutego 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny (sygn. akt III SA/Wa 4283/06), w którym sąd orzekł wprost, że zorganizowanie imprezy okolicznościowej (integracyjnej) dla wszystkich uprawnionych, bez uwzględniania ich sytuacji życiowej, stałoby w sprzeczności z warunkami, na jakich może być przyznawana pomoc z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Tymczasem przy „imprezach masowych” jedynym warunkiem dostępu do świadczenia jest właśnie zatrudnienie pracownika przez określonego pracodawcy.
Istotnym odstępstwem o zaprezentowanych powyżej orzeczeń sądowych jest wyrok SN z dnia 23 października 2008 r. (sygn. akt II PK 74/08), w którym sąd odniósł się odmiennie niż to zaprezentowano powyżej do kwestii dopuszczalności finansowania ze środków ZFŚS świadczeń adresowanych do ogółu uprawnionych na jednakowych zasadach, bez uprzedniego zbadania ich sytuacji socjalnej. Zgodnie z przywołanym wyrokiem „działalność w postaci imprez masowych, jak pikniki, "andrzejki", organizowanie wycieczek - mieści się w pojęciu działalności socjalnej jako rodzaj działalności rekreacyjnej względnie działalności w postaci różnych form krajowego wypoczynku”. Najważniejsza nowość wynikająca z wyroku Sądu Najwyższego polega na tym, że zdaniem sądu „kryterium socjalne, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy z 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych odnosi się jedynie do przyznawania ulgowych świadczeń i usług, nie dotyczy natomiast innych świadczeń i usług, o których mowa w art. 2 ust. 1 ustawy”.
W świetle przywołanego orzeczenia imprezy masowe (takie jak pikniki, "andrzejki", wycieczki) są właśnie świadczeniami i usługami, o których mowa w art. 2 ust. 1 ustawy o ZFŚS. Z przywołanego orzeczenia wynika zatem, że prowadząc działalność socjalną należy rozróżniać dwa rodzaje świadczeń: określone w art. 8 ust. 1 ustawy o ZFŚS, które mają charakter ulgowy, oraz inne świadczenia i usługi finansowane ze środków ZFŚS, które mają swoje umocowanie wyłącznie w art. 2 ust. 1 ustawy o ZFŚS, a do których dostęp mają wszyscy uprawnieni na jednakowych zasadach. Konieczność przeprowadzenia badania socjalnego osoby uprawnionej, zdaniem sądu, istnieje tylko w przypadku świadczeń zaliczanych do pierwszej grupy.
