Przede wszystkim należy zwrócić uwagę, że w przywołanym przepisie ustawodawca odnosi się do faktycznego wychowywania dziecka. „Tym samym dotyczy to nie tylko rodziców, lecz także pracowników niebędących rodzicami, w tym pracowników niezwiązanych z dzieckiem więzią formalnej opieki lub przysposobienia, natomiast nie ma zastosowania do rodziców niewychowujących dzieci.” (por. Kodeks pracy. Komentarz; red. A. Sobczyk). Przyznany wymiar zwolnienia na czynności związane z wychowywaniem dzieci nie jest uzależniony od liczby dzieci. Nie wpływa na niego także staż pracy pracownika, długość pracy w danym roku kalendarzowym, wymiar ani system czasu pracy.

Przepis wskazuje wprost, że pracownik może skorzystać z 16 godzin lub 2 dni zwolnienia od pracy na opiekę nad dzieckiem w ciągu roku kalendarzowego. Zatem, jeżeli w ciągu roku zmienia pracodawcę, to łącznie może i tak skorzystać tylko z określonego ustawowo wymiaru zwolnienia. W tym celu stosowna wzmianka powinna zostać uczyniona w świadectwie pracy, aby pracownik nie mógł nadużywać swojego uprawnienia. Co więcej, jeżeli pracownik nie zdecyduje się na skorzystanie z przysługującego mu prawa w jednym roku kalendarzowym, to uprawnienie to nie przechodzi na rok kolejny. W nowym roku przysługują mu ustawowe 16 godzin albo 2 dni na opiekę.

Ustawodawca przyznał pracownikom dużą swobodę przy korzystaniu z omawianego uprawnienia. Pracownik nie musi bowiem korzystać od razu z całego dnia wolnego, może zdecydować o pojedynczych godzinach wolnych od pracy na opiekę nad dzieckiem. W skrajnym przypadku może nawet zawnioskować 16 razy o udzielenie zwolnienia trwającego godzinę, gdyż przepis nie limituje liczby żądań pracownika w tym zakresie. Taka sytuacja może jednak znacząco dezorganizować pracę u danego pracodawcy. Aby tego uniknąć pracownik powinien złożyć pracodawcy stosowny wniosek w tym przedmiocie. Choć jest on dla pracodawcy wiążący, to - w trosce o dobro pracodawcy - pracownik powinien działać w taki sposób, aby zgłosić swoje żądanie ze stosownym uprzedzeniem.