Wiadomości
Diety przedstawiciela handlowego
15 marca 2010
TAGI: czas pracy kierowców
Zatrudniamy kilku pracowników na stanowisku przedstawiciela handlowego. Miejsca wykonywania pracy tych pracowników zostało określone obszarowo (jako teren powiatu, w którym odwiedzają poszczególne punkty handlowe). Dotychczas uznawaliśmy, że wykonują oni w ten sposób swoje normalne obowiązki służbowe i nie znajdują się w podróży służbowej. Wskutek skargi jednego z pracowników mamy w tym momencie kontrolę PIP, podczas której zarzucono nam naruszanie prawa poprzez nie wypłacanie tym pracownikom świadczeń z tytułu podróży służbowych. Czy dotychczas postępowaliśmy niesłusznie?
Kwestia wypłacania pracownikom mobilnym świadczeń z tytułu podróży służbowych jest w chwili obecnej przedmiotem dość sporego zamieszania zapoczątkowanego uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 19 listopada 2008 r. sygn. akt II PZP 11/2008, w której stwierdzono, że „kierowca transportu międzynarodowego odbywający podróże w ramach wykonywania umówionej pracy i na określonym w umowie obszarze jako miejsce świadczenia pracy nie jest w podróży służbowej w rozumieniu art. 775 § 1 Kodeksu pracy”. Uchwała ta jednak odnosiła się nie tylko do kierowców, jak sugeruje jej teza, lecz do wszelkich prac i stanowisk, na których praca polega na ciągłym przemieszczaniu się (tzw. nietypowa podróż służbowa).
Uchwała ta doczekała się rozwinięcia w kolejnych wyrokach Sądu Najwyższego. Należy tu zwrócić uwagę na chociażby wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 grudnia 2008 r. sygn. akt I PK 107/2008, zgodnie z którą przedstawiciel handlowy wykonujący obowiązki pracownicze na pewnym obszarze geograficznym, nie mając stałego miejsca pracy, nie przebywa w podróży służbowej lub wyrok z dnia 4 lutego 2009 r. sygn. akt II PK 230/2008 (opublik. LexPolonica nr 1997668), zgodnie z którym „nie jest podróżą służbową wykonywanie pracy (zadań) w różnych miejscowościach, gdy przedmiotem zobowiązania pracownika jest stałe wykonywanie pracy (zadań) w tych miejscowościach. Wykonywanie zadania służbowego w rozumieniu art. 775 par. 1 Kodeksu pracy nie jest wykonywaniem pracy określonego rodzaju, wynikającej z charakteru zatrudnienia. Ta bowiem nigdy nie jest incydentalna. Art. 775 par. 1 Kodeksu pracy nie pozwala na ocenę, że pracownik stale jest w podróży służbowej.”.
W tym świetle stanowisko prezentowane przez kontrolującego jest co najmniej dyskusyjne. Zatem jeśli znajdzie odzwierciedlenie w środkach prawnych zastosowanych po kontroli wskazane byłoby rozstrzygnięcie wątpliwości prawnych w postępowaniu odwoławczym. Odnosząc się do problematyki nietypowych podróży służbowych należy jednak wskazać na jeszcze jeden istotny wyrok SN z dnia 27 stycznia 2009 r. sygn. akt II PK 140/2008 (Gazeta Prawna 2009/83), w którym stwierdzono, że podróż służbowa polegająca na ciągłym przemieszczaniu się z jednego do innego miejsca w celu wykonywania obowiązków pracowniczych powinna być wliczana do czasu pracy.
Uchwała ta doczekała się rozwinięcia w kolejnych wyrokach Sądu Najwyższego. Należy tu zwrócić uwagę na chociażby wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 grudnia 2008 r. sygn. akt I PK 107/2008, zgodnie z którą przedstawiciel handlowy wykonujący obowiązki pracownicze na pewnym obszarze geograficznym, nie mając stałego miejsca pracy, nie przebywa w podróży służbowej lub wyrok z dnia 4 lutego 2009 r. sygn. akt II PK 230/2008 (opublik. LexPolonica nr 1997668), zgodnie z którym „nie jest podróżą służbową wykonywanie pracy (zadań) w różnych miejscowościach, gdy przedmiotem zobowiązania pracownika jest stałe wykonywanie pracy (zadań) w tych miejscowościach. Wykonywanie zadania służbowego w rozumieniu art. 775 par. 1 Kodeksu pracy nie jest wykonywaniem pracy określonego rodzaju, wynikającej z charakteru zatrudnienia. Ta bowiem nigdy nie jest incydentalna. Art. 775 par. 1 Kodeksu pracy nie pozwala na ocenę, że pracownik stale jest w podróży służbowej.”.
W tym świetle stanowisko prezentowane przez kontrolującego jest co najmniej dyskusyjne. Zatem jeśli znajdzie odzwierciedlenie w środkach prawnych zastosowanych po kontroli wskazane byłoby rozstrzygnięcie wątpliwości prawnych w postępowaniu odwoławczym. Odnosząc się do problematyki nietypowych podróży służbowych należy jednak wskazać na jeszcze jeden istotny wyrok SN z dnia 27 stycznia 2009 r. sygn. akt II PK 140/2008 (Gazeta Prawna 2009/83), w którym stwierdzono, że podróż służbowa polegająca na ciągłym przemieszczaniu się z jednego do innego miejsca w celu wykonywania obowiązków pracowniczych powinna być wliczana do czasu pracy.
Zobacz także:
Jeśli powyższy artykuł okazał się interesujący i chcieliby Państwo na bieżąco otrzymywać najnowsze aktualności branżowe na swój telefon komórkowy, wystarczy pobrać i zainstalować naszą APLIKACJĘ MOBILNĄ.
All rights reserved PCKP Data aktualizacji: 2023-03-06