W myśl wyroku Sądu Najwyższego z dnia 29 września 2009 r. (I UK 122/09) w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne nie uwzględnia się części wynagrodzenia za pracę pracowników zatrudnionych za granicą w polskich zakładach pracy odpowiadającej równowartości diety z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju.

Wyrok ten zapadł w następującym stanie faktycznym. Ubezpieczony w okresie od 16 sierpnia 2001 r. do 31 sierpnia 2003 r. był zatrudniony przez E.I.B. w C., na podstawie okresowych umów o pracę, na stanowisku brygadzisty na budowie w Niemczech. Jak wynika z zawartych umów, w kwocie ustalonego wynagrodzenia zawarta została kwota wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy, dodatek za pracę w godzinach nocnych oraz dodatek świąteczny i diety. W oparciu o dokumenty otrzymywane z Niemiec pracodawca sporządzał zestawienia należnych składek na ubezpieczenia społeczne. Kwotę wynagrodzenia (brutto) przeliczał na złotówki i pomniejszał ją o równowartość diety, również przeliczonej na złotówki. Z reguły kwota przychodu tak uzyskana była niższa od kwoty przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (j.t. z 2009 r., Dz. U. Nr 205, poz. 1585 ze zm.)i podwyższano ją do tej wysokości.