Każdy pracodawca obowiązany jest określić obowiązującą w jego zakładzie pracy porę nocą. Powinno to nastąpić w układzie zbiorowym pracy lub regulaminie pracy. W przypadku gdy na pracodawcy nie ciąży obowiązek utworzenia w/w dokumentów, informacja o obowiązującej w zakładzie pracy porze nocnej powinna zostać przekazana pracownikom w informacji o warunkach zatrudnienia.

Z dyspozycji art. 151⁷ § 1 k.p. wynika, iż pora nocna obejmuje 8 godzin i powinna zostać wyznaczona pomiędzy godziną 21:00 a 7:00.

O tym, które osiem godzin we wskazanym przedziale stanowić będzie porę nocną, decyduje pracodawca. Przy czym musi on pamiętać, iż pora nocna nie może być dłuższa niż osiem godzin i nie może naruszać wyznaczonych przez ustawodawcę granic, w jakich może ona zostać ustanowiona. Określenie pory nocnej nie może również polegać na zacytowaniu art. 151⁷ § 1 k.p.

Niewywiązanie się przez pracodawcę z obowiązku określenia pory nocnej ma ten skutek, iż porę nocną stanowić będą wszystkie godziny w przedziale od 21:00 do 7:00.

Doktryna dopuszcza ustalenie dla poszczególnych grup pracowników zatrudnionych w zakładzie pracy różnych pór nocnych. Podkreśla się, iż taka regulacja pory nocnej winna być uzasadniona organizacją pracy w zakładzie pracy, specyfiką lub rodzajem pracy. Jednakże Państwowa Inspekcja Pracy kwestionuje możliwości ustanowienia różnych pór nocnych dla poszczególnych grup pracowników. W związku z tym w czasie kontroli zazwyczaj podważa zróżnicowanie pory nocnej w zakładzie pracy.

Radca Prawny

Dominika Zarzycka-Dudek

dzarzycka.dudek@pckp.pl

 

Masz pytanie? Napisz do naszego Eksperta

ekspert@pckp.pl