Przekroczenie limitów w zawieraniu umów na czas określony skutkuje przekształceniem umowy na czas określony w umowę na czas nieokreślony. Z uwagi na okoliczność, iż przekształcenie następuje z mocy prawa, wydawać by się mogło, iż nie wymaga ono potwierdzenia ze strony pracodawcy. Pogląd ten jest jednak błędny.

Przepis art. 25¹ § 1 kodeksu pracy statuuje limity w zawieraniu umów na czas określony. Wynika z niego, iż tego samego pracodawcę i pracownika łączyć mogą nie więcej niż trzy umowy na czas określony, a łączny okres zatrudnienia opartego na umowach na czas określony nie może przekroczyć 33 miesięcy. Przekroczenie wyżej wymienionych limitów skutkuje przekształceniem umowy na czas określony w umowę na czas nieokreślony. Stosownie bowiem do dyspozycji art. 25¹ § 3 kodeksu pracy, jeżeli okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony jest dłuższy niż okres, o którym mowa w § 1, lub jeżeli liczba zawartych umów jest większa niż liczba umów określona w tym przepisie, uważa się, że pracownik, odpowiednio od dnia następującego po upływie okresu, o którym mowa w § 1, lub od dnia zawarcia czwartej umowy o pracę na czas określony, jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.

Przekształcenie umowy na czas określony w umowę na czas nieokreślony następuje z mocy prawa. Przekroczenie limitów powoduje automatyczną zmianę rodzaju umowy o pracę. Zmiana ta następuje wraz z przekroczeniem limitów w zawieraniu umów na czas określony, tj. od dnia następnego po upływie33 miesięcy lub z chwilą zawarcia czwartej umowy o pracę na czas określony.

Skutek w postaci przekształcenia umowy na czas określony w umowę na czas nieokreślony nie nastąpi, w razie zawarcia jednej z umów określonych w art. 25¹ § 4 kodeksu pracy. Przepis ten stanowi, iż limitów w zawieraniu umów terminowych nie stosuje się do umów o pracę zawartych na czas określony:

1. w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy,
2. w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym,
3. w celu wykonywania pracy przez okres kadencji,
4. w przypadku gdy pracodawca wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie.

Rodzaj łączącej strony umowy o pracę jest jednym z podstawowych elementów treści umowy o pracę (art. 29 § 1 kodeksu pracy). Oznacza to, iż w razie przekształcenia rodzaju umowy o pracę z umowy na czas określony w umowę na czas nieokreślony pracodawca powinien potwierdzić tę okoliczność. Jeżeli pracodawca nie wywiąże się z tego obowiązku, pracownik ma prawo żądać potwierdzenia zmiany rodzaju umowy o pracę.

Potwierdzenie powinno zostać dokonane na piśmie. Wskazuje na to art. 29 § 4 kodeksu pracy. Stanowi on, iż zmiana warunków umowy o pracę wymaga formy pisemnej. Zastosowanie przepisu nie zostało przez ustawodawcę ograniczone do określonego sposobu zmiany warunków pracy. Odnosi się zarówno do zmiany, która nastąpiła w wyniku działania woli stron, jak i z mocy prawa.

Treść potwierdzenia przekształcenia umowy na czas określony w umowę na czas nieokreślony powinna obejmować informację, iż przekształcenie nastąpiło z mocy prawa oraz wskazanie podstawy prawnej przekształcenia. Potwierdzenie zmiany nie powinno przybierać formy aneksu do umowy. Zmiana rodzaju umowy nie nastąpiła bowiem w wyniku działania woli stron, ale w wyniku działania przepisów prawa.