W przypadku, gdy choroba pracownika rozpoczęła się w jednym roku kalendarzowym i trwa nieprzerwanie w kolejnym, o tym do czego pracownik nabędzie prawo z dniem 1 stycznia zadecyduje czy na dzień 31 grudnia miał prawo do wynagrodzenia za czas choroby, czy zasiłku z tytułu niezdolności do pracy.
Jeżeli osoba w ostatnim dniu roku miała prawo jeszcze do wynagrodzenia za czas choroby, od nowego roku nabywa prawo do wynagrodzenia za czas choroby liczonego od nowa w pełnym wymiarze jaki przysługuje w roku kalendarzowym ( 14 lub 33). Jeżeli jednak na dzień 31 grudnia chory nabył prawo do zasiłku z tytułu niezdolności do pracy, pracodawca kontynuuje wypłatę zasiłku również po 1 stycznia kolejnego roku. Wówczas wynagrodzenie za czas choroby otrzyma po pierwszej przerwie w niezdolności do pracy przypadającej w danym roku kalendarzowym.
Źródło:
Art. 92 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U. z 2019 r. poz. 1040 ze zm.)
Ust. 5 i 6 komentarza do ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 2019 r. poz. 645)
- Przedsiębiorca zawierający umowy cywilnoprawne, a obowiązek opłacania składek na Fundusz Pracy
- Kiedy stosować średni wskaźnik składek podczas ustalania podstawy wymiaru świadczeń z ubezpieczenia społecznego?
- Praca na urlopie rodzicielskim i wykonywanie umowy zlecenia
