Stan faktyczny

Powód zatrudniony był w pozwanym przedsiębiorstwie od 20 marca 1998 r. jako prezes zarządu i od 5 grudnia 1998 r. jako dyrektor naczelny.

Na podstawie aneksu do umowy o pracę z 1 lipca 2000 r. powód miał prawo do premii kwartalnej w wysokości 15% zysku brutto w danym kwartale. Premia nie przysługiwała w razie nieobecności w pracy spowodowanej korzystaniem ze zwolnienia lekarskiego lub urlopu bezpłatnego w wymiarze powyżej połowy dni kalendarzowych w danym kwartale.

W dniu 19 stycznia 2007 r. pozwana przygotowała oświadczenie o rozwiązaniu z powodem umowy o pracę na podstawie art. 52 § 1 k.p.

Świadectwo pracy powód otrzymał w dniu 7 lutego 2007 r. Jako podstawę prawną rozwiązania stosunku pracy został w nim wskazany art. 52 § 1 k.p.

Kwestia zasadności i legalności rozwiązania z powodem stosunku pracy bez wypowiedzenia stała się przedmiotem postepowania sądowego. W jego wyniku pozwana wydała powodowi świadectwo pracy, które następnie na wniosek powoda sprostowała i określiła w nim, że stosunek pracy trwał do 30 czerwca 2007 r.

W pozwie wniesionym w dniu 1 lipca 2013 r. powód domagała się zasądzenia na jego rzecz od pozwanej ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany w 2007 r. urlop wypoczynkowy i zwrotu kosztów postępowania. Następnie, w pozwie wniesionym w dniu 16 października 2013 r. powód zażądał zasądzenia na jego rzecz od pozwanej kwoty 49.000 zł tytułem premii kwartalnej za I i II kwartał 2007 r. z odsetkami liczonymi odpowiednio od 31 marca i od 30 czerwca 2007 r. Obie sprawy zostały połączone do wspólnego rozpoznania.

W odpowiedzi na pozew w stosunku do obydwu żądań pozwana podniosła zarzut przedawnienia.

Stanowisko Sądu I i II instancji

Wyrokiem z dnia 18 marca 2014 r. Sąd Rejonowy w C. oddalił powództwo. Zdaniem Sądu nietrafna była argumentacja powoda, iż nie mógł wcześniej wystąpić z żądaniem zapłaty premii i ekwiwalentu za urlop, ponieważ nie była mu znana data faktycznego ustania stosunku pracy. W rzeczywistości powód, zgłaszając żądanie przywrócenia do pracy, wiedział, z jaką datą zakończy się jego stosunek pracy. Sąd I instancji uznał, iż z uwagi na okoliczność, iż wynik powództwa restytucyjnego był niepewny, nie można wiązać wymagalności roszczenia z datą zakończenia tego postępowania.

Sąd Okręgowy oddalił apelację powoda. Nie doszło bowiem do naruszenia art. 291 § 1 k.p. Sąd zauważył, iż o wymagalności roszczenia decyduje chwila, w której uprawniony mógł żądać spełnienia świadczenia. Może ona nastąpić niezwłocznie po powstaniu roszczenia lub łączyć się z ustaniem stosunku zatrudnienia. Roszczenia powoda o zapłatę ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy oraz premie kwartalne stały się wymagalne w momencie wręczenia powodowi oświadczenia o rozwiązaniu z nim umowy o pracę bez wypowiedzenia. Nie przerwało biegu przedawnienia tych roszczeń złożenie powództwa o przywrócenie do pracy. Tym samym nie mają podstaw twierdzenia powoda, że mógł dochodzić zaległych roszczeń dopiero z chwilą prawomocnego zakończenia postępowania związanego z nieuzasadnionym rozwiązaniem umowy o pracę.

Ocena Sądu Najwyższego

Sąd Najwyższy uznał, iż zaskarżony wyrok, pomimo iż jego uzasadnienie jest błędne, odpowiada prawu. Zauważył bowiem, iż Sąd II instancji przyjął, że powód nabył uprawnienia do premii kwartalnej i ekwiwalentu za niewykorzystany urlop za cały okres od 8 lutego do 30 czerwca 2007 r., tj. zarówno za okres świadczenia pracy do 7 lutego 2007 r., jak i za okres jej nieświadczenia trwający od 8 lutego do 30 czerwca 2007 r. W ocenie składu orzekającego w niniejszej sprawie stanowisko to jest błędne. Z  dyspozycji art. 51 § 2 k.p. wynika bowiem, iż pracownikowi, któremu przyznano odszkodowanie, wlicza się do okresu zatrudnienia okres pozostawania bez pracy odpowiadający okresowi, za który przyznano odszkodowanie. Okresy pozostawania bez pracy wliczane do okresu zatrudnia zgodnie z art. 51 § 1 zdanie pierwsze k.p. i art. 51 § 2 k.p., nie są okresami zatrudnienia ani okresami uznawanymi za okresy zatrudnienia. Podlegają one wyłącznie zaliczeniu do stażu pracy.

W okresach tych pracownik nie nabywa uprawnień pracowniczych zależnych od pozostawania w stosunku pracy, jak np. prawo do urlopu wypoczynkowego. Tym samym w okresie po ustaniu stosunku pracy, a więc po 8 lutego 2007 r. powód nie mógł nabyć prawa do żadnych świadczeń uzależnionych od pozostawania w stosunku pracy, w szczególności prawa do urlopu wypoczynkowego i premii kwartalnej. Powód mógł jedynie wystąpić z roszczeniem o ekwiwalent za niewykorzystany urlop wypoczynkowy w wysokości proporcjonalnej do okresu zatrudnienia, tj. od 1 stycznia 2007 r. do 8 lutego 2007 r., oraz o premię za pierwszy kwartał 2007 r. w wysokości proporcjonalnej do przepracowanego czasu. Roszczenia te stały się wymagalne w dacie rozwiązania stosunku pracy.

Radca Prawny

Dominika Zarzycka-Dudek

dzarzycka.dudek@pckp.pl

 

Masz pytanie? Napisz do naszego Eksperta

ekspert@pckp.pl